Vārdi: BAP. Tonfilm. Novembermorje.

Samt un Chinaseid drahte, zeich sing Facette,
stolz wie ne Pfau,
danz durch Kaleidoskope , Derwische tobe,
Spatze sinn grau.
Novembermorje, Ruut ess Bloot,
Ruut ess Liebe, Ruut ess duut.

Farve explodiere, Staane routiere
em naachblaue Meer.
Magier, Karavane, Gaukler, Schamane,
Silverpapier.
Novemberkalt, Novemberleer,
wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der ?

Dausenduneine Morje, zo huh jefloore,
zo noh ahn der Sonn.
Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme,
Marchebooch-Mohnd.
Novembermorje, da eezte Schnie.
Da Nachspann lauf, er laach nit mieh.

En Fedderboa, Henna, Wachs un Wustensand
un Safran fur ne Prinz uss Samarkant.

Rosa-Orange, worom nit? Kei Problem,
em Raanboore ess jede Farv jenehm.

Er woor da Muezzin der Phantasie,
der Anarchie, ahn Kette looch e nie.

Ich sinn en noch, wie e mem Bowie " Helde " singk,
en blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing,

e Polaroid en nem Cafe en Taroudannt
un eins em Ohvendleech, er janz allein ahm Strand,

da Marrakech-Express, die rostige Kaar
un noch eins, Arm en Arm, met singem Abdallah.

Er jing vun uns un trotzdamm blieht er he,
denn jed klei Bild vun ihm ess e Stock vun singer Seel.

Novembermorje, et fallt da eezte Schnie,
en graue Stadt weed wach, da Zaubrer laach nie mieh